هیچ توافقی بین روانپزشکان حرفه ای در مورد چیستی بیماری روانی وجود ندارد. گاهی اوقات اصطلاح «اختلال شخصیت» به یک بیماری روانی اطلاق می شود و برعکس، اغلب تشخیص تفاوت بین شرایط سلامت روان دشوار است، به ویژه برای کسانی که در روانشناسی آموزش ندیده اند.
صحبت با پزشک یا متخصص درمان بهترین راه برای دریافت بینش در مورد آن چه با آن روبرو هستید، است. با این حال مشخص شدن تفاوت بین اختلالات خلقی،اختلالات شخصیت و اختلالات روانی نیز می تواند کمک کننده باشد. حتی برخی دانشجو های روانشناسی تا مدت ها ماهیت این دو را یکی می پندارند. در این مقاله در مورد تفاوت اختلالات شخصیت و اختلال روانی صحبت شده است.
آیا اختلالات شخصیت و اختلالات روانی تفاوت دارند
اختلالات شخصیت در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا فهرست شده است که اخیرا در سال 2022 با نام DSM-5-TR منتشر شده است. بر اساس مطالعات انجام شده از چندین کشور، بیش از 10 درصد از بزرگسالان چنین اختلالاتی دارند.
این ها اعداد بسیار زیادی هستند، با این حال تعداد کمی از مردم در مورد اختلالات شخصیت اطلاعات زیادی دارند و بسیاری آن ها را به عنوان یک اختلال روانی نمی دانند. بسیاری از مردم به سادگی از کسانی که اختلالات شخصیتی دارند عصبانی می شوند و معتقدند که آن ها فقط عمدا سخت می گیرند و می توانند رفتار خود را کنترل کنند. همچنین قضات عموما اختلالات شخصیتی را عاملی در تصمیم گیری حقوقی نمی دانند، زیرا افراد حق را از نادرست تشخیص می دهند. با این حال این دیدگاه ها ممکن است در حال تغییر باشند.
زمانی که افراد به بیماری روانی فکر می کنند، معمولا به افراد مبتلا به اختلالاتی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، افسردگی، اضطراب و اعتیاد فکر می کنند. ما می دانیم که کسانی که از این شرایط رنج می برند، تفکرشان مختل شده است و ما عموما با آنها همدردی می کنیم و متوجه می شویم که وقتی تحت تاثیر این شرایط هستند کنترل کمی دارند. ما از این که آن ها اغلب به تنهایی رنج می برند احساس ناراحتی می کنیم، اما خوشحالیم که می دانیم برای این مشکلات درمانی وجود دارد، از جمله درمان فردی و یا داروها.
در مقابل، اختلالات شخصیت بیشتر اختلالات بین فردی است. آن ها اطرافیان خود را تحت تاثیر قرار می دهند. همانطور که یک مطالعه در رابطه با اختلالات شخصیت خوشه B (مرزی، خودشیفته، ضد اجتماعی و نمایشی) گفت:
ویژگی مشترک افراد مبتلا به این اختلالات این است که خودشان اغلب رفتارشان را مشکل ساز نمی دانند (یعنی این ویژگی ها منطبق هستند)، با این حال نحوه برخورد آن ها با افراد دیگر ممکن است یک عامل استرس زای بزرگ برای افرادی باشد که به آنها نزدیک هستند.
به راحتی می توان فهمید که چرا مردم از کسانی که دارای اختلالات شخصیت هستند عصبانی می شوند زیرا هیچ کس دوست ندارد دائما مورد انتقاد قرار گیرد و برقراری ارتباط با کسانی که هیچ مسئولیتی را بر عهده نمی گیرند دشوار است. با این حال این رفتار ها هسته اصلی مشکلات آنهاست، به همین دلیل است که متخصصان سلامت روان آنها را دارای یک اختلال روانی می دانند.
در گذشته، اختلالات شخصیت غیرقابل درمان در نظر گرفته می شد، به همین دلیل است که تا یکی دو دهه اخیر توجه کمی به آن ها شده است. در حالی که هنوز هیچ دارویی برای درمان اختلالات شخصیتی وجود ندارد، اکنون می دانیم که روش های مشاوره ای وجود دارد که ممکن است در برخی موارد کمک کند.
تفاوت اختلالات شخصیت و اختلال روانی چیست
یک بیماری روانی را می توان به طور کلی به عنوان بیماری ذهن انسان تعریف کرد. انواع بیماری های روانی از زمان های قدیم به ثبت رسیده و منشا بحث های بزرگی هم در جامعه و هم در بین روانشناسان و روانپزشکان حرفه ای شده است. یک فرد بیمار روانی دارای مجموعه ای از صفات است که در تضاد با آنچه در یک جامعه رایج است، می باشد. بیماری های روانی خود را در رفتارهای ضد اجتماعی، خشونت یا اعمال نامناسب تکرار شونده نشان می دهند. یک بیماری روانی اغلب با تغییراتی در مغز فرد مبتلا همراه است. به عنوان مثال، فردی که مبتلا به اسکیزوفرنی تشخیص داده می شود، معمولا در نواحی قشر مغز که مسئول مهارت های شناختی هستند، دچار اختلال می شود.
اختلال شخصیت با الگو های رفتاری طولانی مدت فرد مشخص می شود که در جامعه مورد نظر منحرف تلقی می شود. با این حال، فرد مبتلا به اختلال شخصیت تا زمانی که اختلال شخصیت خود را در رفتارهای مضر نشان ندهد، ممکن است زندگی کاملا عادی داشته باشد. فهرست اختلالات شخصیت طولانی است و در دو طبقه بندی اصلی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) و طبقه بندی آماری بین المللی بیماری ها و مشکلات سلامت مرتبط (ICD) قرار دارد. این دو فهرست تا آنجا که به برخی از اختلالات شخصیت مربوط می شود، متفاوت هستند و همیشه در مرحله بازنگری و اضافه شدن هستند.
سه دسته از اختلالات شخصیت وجود دارد. اختلالات شخصیت خوشه A با رفتارهایی تعریف می شود که می تواند خارج از هنجارهای اجتماعی باشد:
پارانوئید - مشکوک و بی اعتماد به دیگران
اسکیزوئید - دور، گوشه گیر و متمرکز به درون
اسکیزوتایپیال – باور ها و رفتار های عجیب و غریب (مثلا آن ها ممکن است باور کنند که می توانند آینده را ببینند یا ذهن را بخوانند)
اختلالات شخصیت خوشه B منجر به رفتار نمایشی، نامنظم یا هیجانی می شود. در هر اختلال رفتار کاملا متفاوت است:
مرزی (BPD) - خودانگاره و روابط ناپایدار، مشکل در تنظیم احساسات
خودشیفتگی - که به سمت قدرت و موفقیت کشیده می شود، ممکن است دروغ بگوید یا دیگران را دستکاری کند تا به آنچه می خواهند برسند.
ضداجتماعی - به حقوق، احساسات و امنیت دیگران اهمیت چندانی نمی دهند.
نمایشی - نیاز به مرکز توجه بودن، با رفتار نمایشی و نوسانات خلقی مکرر
اختلالات شخصیت خوشه C باعث ایجاد الگو های فکری و رفتاری می شود که تحت سلطه اضطراب یا ترس است:
وسواس فکری - کمال گرایی افراطی و نیاز شدید به همیشه منظم بودن و تحت کنترل بودن
وابسته - مطیع و وابسته، قادر به مخالفت با دیگران نیست و اغلب از تنهایی می ترسد
اجتنابی - سطوح بالای استرس در موقعیت های روزمره و عزت نفس پایین
تفاوت اختلالات روانی و اختلالات شخصیت این است که یک بیماری روانی مربوط به شدت یک رفتار است. از سوی دیگر، اختلال شخصیت گاهی پیش آهنگی برای یک بیماری روانی است. صفاتی که مشخصه یک اختلال شخصیتی خاص است ممکن است در نقطه ای به حد افراط ظاهر شوند و اگر چنین کنند، اختلال شخصیت تبدیل به یک بیماری روانی می شود. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزویید و اسکیزوتایپال ممکن است به یک بیماری روانی به نام اسکیزوفرنی مبتلا شوند، اگر و زمانی که ویژگی های یک اختلال اسکیزوپاتیک مانند گوشه گیری اجتماعی و توهم به جایی برسد که فرد نتواند آن ها را کنترل کند. اختلالات شخصیت به طور کلی می تواند به عنوان عوامل خطر برای اختلالات روانی در نظر گرفته شود.
اختلالات شخصیت معمولا دارای الگوهای متعددی است که در طول زندگی یک فرد وجود دارد. معمولا علائم و نشانه های اختلال شخصیت را می توان در اوایل دوران کودکی مشاهده کرد. از سوی دیگر، بیماری های روانی می توانند در هر مقطعی از زندگی خود را نشان دهند و معمولا زودتر از دهه بیست سالگی تشخیص داده نمی شوند.
یک بیماری روانی می تواند به اندازه یک بیماری جسمی جدی سنگین باشد. یک بیماری روانی اغلب یک علت زیست پزشکی دارد و نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا کنترل کامل بیمار دارد. یک بیماری روانی نیز نیاز به درمان دارویی دارد. از سوی دیگر، اختلال شخصیت را نمی توان با یک بیماری جسمانی مقایسه کرد. اختلالات شخصیت به ندرت علت زیست پزشکی دارد. فردی که از اختلال شخصیت رنج می برد، زندگی به ظاهر عادی دارد و معمولا نیازی به دارو ندارد.
تفاوت اختلالات شخصیت و اختلالات خلقی
اصلی ترین تفاوت بین اختلالات شخصیتی و خلقی در الگو های علائمی است که ایجاد می کنند. ویژگی اصلی اختلالات خلقی، دوره های اوج و یا پایین هیجانی است. برخی از اختلالات شخصیتی می توانند باعث نوسانات خلقی شوند، اما این علامت اصلی اختلالات شخصیت نیست. چگونه متخصصان پزشکی این اختلالات را تشخیص می دهند، در حالی که هر دو نوع می توانند منجر به مشکلات عاطفی و خلقی شوند؟
معمولا به جای یک علامت منفرد، مربوط به الگو های علائم است. به عنوان مثال نوسانات خلقی یکی از ویژگی های اختلال دوقطبی و اختلال شخصیت مرزی (BPD) است. این طول و فراوانی نوسانات خلقی است که این دو را متمایز می کند. تغییرات خلقی در BPD سریعتر و مکرر است. فرد مبتلا به BPD ممکن است در همان روز بین حالت های خلقی بالا و پایین حرکت کند. در اختلال دوقطبی، دوره های شیدایی و افسردگی چند روز یا بیشتر طول می کشد.
تفاوت دیگر اختلالات خلقی و اختلالات شخصیت این است که داشتن یک اختلال شخصیت می تواند باعث اختلال خلق شود، اما وضعیت معکوس اتفاق نمی افتد. این به این دلیل است که اساس اختلال شخصیت در دوران کودکی گذاشته می شود. در این سال ها است که شخصیت یک فرد شکل می گیرد. پس از پایان این دوره، تغییرات اساسی شخصیت نادر است. بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیت در بزرگسالی دچار افسردگی می شوند، به خصوص اگر اختلال شخصیت آن ها تشخیص داده نشده باشد.
هم اختلالات خلقی و هم اختلالات شخصیت با ترکیبی از روان درمانی و دارو درمان می شوند. با این حال انواع خاصی از درمان وجود دارد که برای هر فرد متفاوت اثر می کنند. یک تفاوت مشخص این است که افراد مبتلا به اختلالات خلقی اغلب می توانند تنها با دارو بهبود پیدا کنند. این در مورد اختلالات شخصیت صدق نمی کند. درمان موثر اختلال شخصیت نیز به روان درمانی برای کمک به افراد برای مدیریت علائم خود متکی است.
سوالات متداول
1- آیا اختلالات شخصیت و اختلالات روانی تفاوت دارند؟
تعداد کمی از مردم در مورد اختلالات شخصیت اطلاعات زیادی دارند و بسیاری آن ها را به عنوان یک اختلال روانی نمی دانند که در متن مقاله شرح داده شده است.
2- تفاوت اختلالات شخصیت و اختلال روانی چیست؟
صفاتی که مشخصه یک اختلال شخصیتی خاص است ممکن است در نقطه ای به حد افراط ظاهر شوند و تبدیل به یک بیماری روانی شود که در متن مقاله شرح داده شده است.
3- تفاوت اختلالات شخصیت و اختلالات خلقی چیست؟
تفاوت اصلی بین اختلالات شخصیتی و خلقی در الگو های علائمی است که ایجاد می کنند که در متن مقاله توضیح داده شده است.
پاسخ مشاور: متفاوت هستند ولی در بسیاری مواقع در یک دسته حساب میشن
پاسخ مشاور: بله یکی از مهمترین تفاوت ها این است
