آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی

برای مشاوره در مورد آزار جنسی کودکان

ما به فرزندان خردسال خود انواع راه ها را آموزش می دهیم تا خود را ایمن نگه دارند. ما به آن ها یاد می دهیم که حواسشان به اجاق گاز داغ باشد، به آن ها یاد می دهیم که قبل از عبور از خیابان به هر دو طرف نگاه کنند، اما اغلب ایمنی بدن تا زمانی که خیلی بزرگتر شده اند آموزش داده نمی شود، تا زمانی که گاهی خیلی دیر شده است.

تحقیقات انجام شده توسط مرکز کنترل بیماری (CDC) تخمین می زند که تقریبا از هر 6 پسر 1 نفر و از هر 4 دختر 1 نفر قبل از 18 سالگی مورد آزار جنسی قرار می گیرند. بر اساس گزارش وزارت دادگستری ایالات متحده، تنها 10 درصد از مجرمان با کودک غریبه بودند و 23 درصد از عاملان این جنایت خودشان کودکان بودند. بنابراین آموزش کودکان در مورد آزار جنسی و پیشگیری از آن واجب است. در این مقاله در مورد آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی صحبت شده است.

اهمیت آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی

والدین و مربیان نقش کلیدی در محافظت از بچه ها در برابر آزار جنسی کودکان دارند. مربیان می توانند برای درک و گزارش سوء استفاده، از دانش آموز حمایت کنند و با ایجاد و اجرای سیاست ها و رویه های پیشگیرانه در محیط های مدرسه، ایمنی دانش آموزان را تقویت کنند. درک نقش شما در ایمنی و حمایت از کودکان می تواند به حفظ آنها در برابر سوء استفاده کمک کند.

صحبت کردن در مورد سوء استفاده جنسی از کودک با بچه ها به حفظ امنیت او شما کمک می کند. این به این دلیل است که صحبت کردن به کودک شما کمک می کند تا بفهمد آزار جنسی چیست و به او زبانی می دهد تا در مورد این موضوع نیز صحبت کند. همچنین مکالمات باز و صادقانه این پیام را ارسال می کند که فرزندتان همیشه می تواند با شما صحبت کند و شما بدون توجه به هر اتفاقی به او گوش خواهید داد.

راه های آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی

والدین همیشه به اندازه کافی در مورد ایمنی بدن با فرزندان خود صحبت نمی کنند. دلایل مختلفی را شنیده ایم که چرا این اتفاق نمی افتد. مثلا آن ها خیلی کوچک هستند، من آن ها را زیر نظر دارم یا آن ها نخواهند فهمید و این موضوع ترسناکی است یا برای کودک من اتفاق نخواهد افتاد ما در یک محله خوب زندگی می کنیم. اما هیچ وقت زود نیست و با فرزندان خود صحبت کنید. در اینجا راه های آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی مطرح شده است.

در مورد اعضای بدن صحبت کنید.

اعضای بدن را نام ببرید و زودتر درباره آن ها صحبت کنید. از نام های مناسب برای اعضای بدن استفاده کنید یا حداقل به کودک خود بیاموزید که کلمات واقعی اعضای بدن او چیست. احساس راحتی در استفاده از این کلمات و دانستن معنای آن ها می تواند به کودک کمک کند اگر اتفاق نامناسبی رخ داده است به وضوح صحبت کند.

به آن ها بیاموزید که برخی از اعضای بدن خصوصی هستند.

به فرزندتان بگویید که قسمت های عورتی او خصوصی نامیده می شود زیرا دیدن آن برای همه نیست. توضیح دهید که مامان و بابا می توانند آن ها را برهنه ببینند، اما افراد خارج از خانه فقط باید آن ها را با لباس هایشان ببینند. توضیح دهید که چگونه دکتر آن ها می تواند آن ها را بدون لباس ببیند زیرا مامان و بابا با آنها هستند و دکتر بدن آنها را بررسی می کند.

مرز های بدن را به کودک خود آموزش دهید.

در واقع به فرزندتان بگویید که هیچ کس نباید اندام خصوصی او را لمس کند و نباید از او بخواهد که به اندام خصوصی دیگران دست بزند. والدین اغلب قسمت دوم این جمله را فراموش می کنند. آزار جنسی اغلب با درخواست مرتکب از کودک شروع می شود که او یا شخص دیگری را لمس کند.

به فرزندتان بگویید که راز های مربوط به بدن خود را به شما بگوید.

بیشتر مجرمان به کودک می گویند که آزار را مخفی نگه دارد. این را می توان به روشی دوستانه انجام داد، مانند: "من عاشق بازی با شما هستم، اما اگر به دیگران بگویید که ما چه بازی هایی انجام دادیم، آن ها اجازه نمی دهند دوباره بیایم." یا می تواند یک تهدید باشد: «این راز ماست. اگر به کسی بگویید به او می گویم این ایده شما بوده و به دردسر بزرگی خواهید افتاد!» به فرزندان خود بگویید که مهم نیست که کسی به آن ها چه می گوید، اسرار بدن مشکلی ندارد و اگر کسی سعی می کند آنها را مجبور به حفظ راز بدن کند، باید همیشه به شما بگویند.

به فرزندتان بگویید که هیچ کس نباید از اندام خصوصی او عکس بگیرد.

این یکی اغلب توسط والدین فراموش می شود. دنیای مریضی از پدوفیل هایی وجود دارد که عاشق عکس گرفتن و مبادله آنلاین از کودکان برهنه هستند. این یک بیماری همه گیر است و کودک شما را در معرض خطر قرار می دهد. به فرزندان خود بگویید که هیچ کس نباید از اندام خصوصی آن ها عکس بگیرد.

به کودک خود بیاموزید که چگونه از موقعیت های ترسناک یا ناراحت کننده خلاص شود.

برخی از کودکان از "نه" گفتن به مردم به ویژه همسالان یا بزرگسالان راحت نیستند. برای آموزش کودک برای پیشگیری از آزار جنسی به آن ها بگویید که اشکالی ندارد اگر اتفاقی که به نظر درست نیست، در حال رخ دادن است، بگویند باید مکان را ترک کنند. به فرزندتان بگویید که اگر کسی بخواهد اندام های خصوصی را ببیند یا لمس کند، می تواند به او بگوید که باید آن جا را ترک کند.

یک کلمه رمزی داشته باشید.

واژه رمزی داشته باشید که فرزندانتان در مواقعی که احساس ناامنی می کنند یا می خواهند دنبالشان بروید، از آن استفاده کنند. وقتی بچه ها کمی بزرگتر می شوند، می توانید این کلمه رمز را به آن ها بدهید که وقتی احساس ناامنی می کنند بتوانند از آن استفاده کنند. این را می توان در خانه استفاده کرد، زمانی که مهمانان در خانه هستند یا زمانی که آنها در حال بازی با دگیران هستند یا جایی می مانند.

آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی

به فرزندانتان بگویید اگر راز بدنی را به شما بگویند هرگز دچار مشکل نخواهند شد.

بچه ها اغلب می گویند که چیزی به والدین نگفتند زیرا فکر می کردند که آن ها نیز دچار مشکل خواهند شد. این ترس اغلب توسط مجرم استفاده می شود. برای آموزش کودکان برای جلوگیری از آزار جنسی به فرزندتان بگویید که مهم نیست چه اتفاقی می افتد، وقتی چیزی در مورد ایمنی بدن یا اسرار بدن به شما می گوید، هرگز دچار مشکل نمی شود.

به کودک خود بگویید که لمس بدن ممکن است غلغلک دهد یا احساس خوبی داشته باشد.

بسیاری از والدین و کتاب ها در مورد «لمس خوب و لمس بد» صحبت می کنند، اما این می تواند گیج کننده باشد زیرا اغلب این لمس ها صدمه نمی زنند یا احساس بدی ندارند. اصطلاح "لمس مخفی" بسیار بهتر است، زیرا تصویری دقیق تر از آن چه ممکن است توسط یک بچه باز اتفاق بیفتد، ارائه می دهد.

بگویید این قوانین در مورد همه صدق می کند.

به کودک خود بگویید که این قوانین حتی در مورد افرادی که می شناسند و حتی در مورد کودکان دیگر نیز اعمال می شود. این نکته مهمی است که باید با فرزندتان صحبت کنید. وقتی از یک کودک خردسال می پرسید که یک «پسر بد» چه شکلی است، به احتمال زیاد یک شخصیت شرور کارتونی را توصیف می کند. می توانید چیزی شبیه این بگویید: «مامان و بابا ممکن است وقتی شما را تمیز می کنند یا اگر به کرم نیاز دارید به اندام های خصوصی شما دست بزنند، اما هیچ کس دیگری نباید آنجا شما را لمس کند. نه دوست، نه عمه یا عمو، نه معلم یا مربی. حتی اگر آن ها را دوست دارید یا فکر می کنید آن ها مسئول هستند، باز هم نباید به اندام های خصوصی شما دست بزنند.»

این بحث ها به طور مطلق از سوء استفاده جنسی جلوگیری نمی کند، اما دانش یک عامل بازدارنده قوی است، به ویژه در مورد کودکان خردسال که به دلیل بی گناهی و نا آگاهی خود در این زمینه هدف قرار می گیرند.

علت اهمیت نقش مربیان در جلوگیری از آزار جنسی کودکان

همانطور که مطرح شد مربیان نقش مهمی در آموزش جلوگیری از آزار جنسی کودکان دارند. در اینجا دلایل اهمیت این نقش برای مربیان در آموزش برای پیشگیری از آزار جنسی کودک مطرح شده است.

1یک مربی ممکن است تنها و آخرین کسی باشد که در مورد کودک آزاری می شنود.

آزار جنسی و تجاوز جنسی به کودکان همانطور که گفتیم، گزارش شده است که از هر 4 دختر یک نفر و از هر 6 پسر یک نفر اتفاق می افتد. بنابراین به احتمال زیاد هر مربی که وجود دارد، چندین کودک را می شناسد که مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند یا هستند. دلایل زیادی وجود دارد که می تواند برای بچه ها صحبت کردن در مورد سوء استفاده سخت باشد، از جمله ترس. مربیانی که محیط های امن و حمایتی را برای دانش آموزان خود فراهم می کنند ممکن است گزارش هایی از سوء استفاده دریافت کنند. کودکی که شجاعت گزارش سوء استفاده خود را به دست می آورد، ممکن است فقط یک بار بتواند این شجاعت را به دست آورد. هر گزارش سوء استفاده را جدی بگیرید.

2مربیان می توانند آخرین خط دفاعی برای کودک آزاری در خانه باشند.

90 درصد از مجرمان آزار جنسی خانواده یا کودک را می شناسند. کودکان آسیب پذیری که مورد کودک آزاری توسط والدین یا یکی از اعضای خانواده قرار می گیرند ممکن است احساس راحتی نداشته باشند که آن را به والدین یا شخص دیگری در خانه گزارش کنند و در عوض ممکن است به بزرگسالی در مدرسه مراجعه کنند که با آن احساس امنیت می کنند. نکات پیشگیری از آزار جنسی کودکان را بیابید و علائم سوء استفاده جنسی از کودکان را از منابع معتبر بیاموزید.

3اقدامات مربیان می تواند منجر به افزایش گزارش سوء استفاده شود.

سوء استفاده اغلب گزارش نمی شود. در لحظه ای که یک کودک گزارش می دهد، برای مربیان حیاتی است که بدانند چه باید بگویند و چه کاری انجام دهند. آرام بمانند، به کودکان کمک کنند احساس امنیت کنند و به کودکانی که آزار جنسی را فاش می کنند اطمینان دهند که کار درست را انجام داده اند. این نوع پاسخ می تواند در به حداقل رساندن ترس، نگرانی، شرم، شک و سایر احساسات منفی که ممکن است کودکان در حین و پس از گزارش تجربه کنند، تفاوت ایجاد کند.