درمان بیماری های جنسی

متاسفانه عفونت های جنسی و بیماری های مقاربتی در اثر عدم مراقبت کافی هنگام ارتباط جنسی منتقل شده و فرد را درگیر می کنند. گاهی افراد سرخود کارهایی برای درمان انجام می دهند و یا شاید شما درگیر آن باشید و راه هایی را بدون آگاهی برای درمان پیش بگیرید. نکته مهم این است که هیچ وقت سعی نکنید خودتان یک بیماری مقاربتی یا STD را درمان کنید. این بیماری ها مسری و جدی هستند و باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر درمان زودرس شروع شود، می توان بیماری های مقاربتی باکتریایی را با آنتی بیوتیک ها درمان کرد. بیماری های مقاربتی ویروسی قابل درمان نیستند، اما می توانید علائم را با داروها کنترل کنید. در این مقاله در مورد درمان های مختلف بیماری های جنسی صحبت شده است.

راه های تشخیص بیماری های جنسی

اگر سابقه فعالیت جنسی و علائم و نشانه های فعلی نشان می دهد که شما یک بیماری مقاربتی (STD) یا یک عفونت مقاربتی (STI) دارید، پزشک معاینه فیزیکی یا لگنی را برای بررسی علائم عفونت مانند زگیل یا ترشح را انجام می دهد.

تست ها

آزمایش های آزمایشگاهی می توانند علت را شناسایی کرده و عفونت های همزمان را نیز تشخیص دهند. آزمایش خون می تواند تشخیص بیماری جنسی HIV یا مراحل بعدی سیفلیس را تایید کند. برخی از بیماری های مقاربتی را می توان با نمونه ادرار تایید کرد. و اگر زخم های باز تناسلی دارید، پزشک ممکن است مایع و نمونه هایی از زخم ها را برای تشخیص نوع عفونت آزمایش کند.

غربالگری

آزمایش بیماری در فردی که علائمی ندارد غربالگری نامیده می شود. اغلب اوقات غربالگری بیماری جنسی بخشی از مراقبت های بهداشتی معمولی نیست. غربالگری برای موارد زیر توصیه می شود:

• همه: یک آزمایش غربالگری که برای همه افراد 13 تا 64 سال پیشنهاد می شود، آزمایش خون یا بزاق برای ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) است.

• متولدین سال های 1945 تا 1965: بروز هپاتیت C در متولدین سال های 1945 تا 1965 بسیار زیاد است. از آن  جایی که این بیماری اغلب تا زمانی که پیشرفت نکرده باشد هیچ علامتی ایجاد نمی کند، کارشناسان توصیه می کنند که همه افراد در آن گروه سنی برای هپاتیت C غربالگری شوند.

• زنان حامله: همه زنان باردار به طور کلی در اولین ویزیت قبل از زایمان خود از نظر علائم ایدز، هپاتیت B، کلامیدیا و سیفلیس غربالگری می شوند. تست های غربالگری سوزاک و هپاتیت C حداقل یک بار در دوران بارداری برای زنان در معرض خطر بالای این عفونت ها توصیه می شود.

• زنان 21 ساله و بالاتر: تست پاپ اسمیر تغییرات سلول های دهانه رحم از جمله التهاب، تغییرات پیش سرطانی و سرطان را غربالگری می کند. سرطان دهانه رحم اغلب توسط گونه های خاصی از HPV ایجاد می شود.

• زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند: کارشناسان توصیه می کنند که تمام زنان فعال جنسی زیر 25 سال برای عفونت کلامیدیا آزمایش شوند. آزمایش کلامیدیا از نمونه ادرار یا مایع واژن استفاده می کند که می توانید خودتان آن را جمع آوری کنید. غربالگری سوزاک نیز در زنان فعال جنسی زیر 25 سال توصیه می شود.

• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند: در مقایسه با سایر گروه ها، مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند. بسیاری از گروه های بهداشت عمومی غربالگری سالانه یا مکرر بیماری های عفونی را برای این مردان توصیه می کنند. آزمایش های منظم برای HIV، سیفلیس، کلامیدیا و سوزاک اهمیت ویژه ای دارد. ارزیابی برای هپاتیت B نیز ممکن است توصیه شود.

• افراد مبتلا به HIV: اگر HIV دارید، خطر ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی را به طور چشمگیری افزایش می دهد. کارشناسان توصیه می کنند پس از تشخیص بیماری مقاربتی HIV، آزمایش فوری برای سیفلیس، سوزاک، کلامیدیا و تبخال انجام شود. آن ها همچنین توصیه می کنند که افراد مبتلا به HIV برای هپاتیت C غربالگری شوند.

• افرادی که یک شریک جدید دارند: قبل از داشتن رابطه واژینال یا سکس مقعدی با شریک جدید، مطمئن شوید که هر دوی شما برای بیماری های مقاربتی آزمایش شده اید. با این حال آزمایش روتین برای تبخال تناسلی توصیه نمی شود مگر اینکه علائمی داشته باشید.

درمان بیماری های جنسی

اگر درمان زودرس شروع شود، می توان بیماری های مقاربتی باکتریایی را با آنتی‌ یوتیک ها درمان کرد. بیماری های مقاربتی ویروسی قابل درمان نیستند، اما می توانید علائم را با داروها کنترل کنید. واکسن برای هپاتیت B وجود دارد، اما اگر قبلا به این بیماری مبتلا شده باشید، کمکی نخواهد کرد. اگر برای درمان بیماری های جنسی به شما آنتی بیوتیک داده شود، مهم است که تمام داروهای تجویز شده را مصرف کنید، حتی اگر علائم از بین بروند. همچنین برای درمان عفونت خود از دارو های شخص دیگری استفاده نکنید. ممکن است درمان را دشوارتر کند. در ادامه درمان بیماری های جنسی مختلف شرح داده شده است.

ایدز

از آن جایی که درمان ایدز به طور قطعی وجود ندارد، درمان بر کنترل سطح HIV متمرکز است. داروهای ضد رتروویروسی درمان استاندارد برای عفونت HIV هستند و معمولا چندین دارو دیگر به شما داده می شود. این سوال که چه زمانی باید درمان ضد رتروویروسی برای HIV آغاز شود هنوز مورد بحث است. برخی از پزشکان معتقدند که شروع زودهنگام برای مدیریت بهتر ویروس ایدز خوب است، در حالی که برخی دیگر معتقدند بهتر است منتظر بمانیم زیرا این داروها می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کنند و ممکن است مقاومت دارویی برای فرد ایجاد شود. با پزشک خود در مورد زمان شروع درمان ضد رتروویروسی صحبت کنید.

کلامیدیا و سوزاک

این بیماری های جنسی با آنتی بیوتیک درمان می شوند. اگر آزمایشات نشان داد که کلامیدیا یا سوزاک دارید یا در معرض آن ها قرار گرفته اید، حتی اگر علائمی نداشته باشید، باید مصرف آن ها را شروع کنید. شریک جنسی شما نیز بدون توجه به علائمی که دارند باید تحت درمان قرار گیرند. گونه های خاصی از سوزاک به برخی آنتی بیوتیک ها مقاوم شده اند، بنابراین ممکن است مجبور شوید بیش از یک دارو برای مبارزه با سوزاک مصرف کنید.

مطمئن شوید که شریک زندگی شما نیز به دنبال درمان بیماری مقاربتی است. شما باید پس از سه ماه مجددا آزمایش دهید تا مطمئن شوید که عفونت از بین رفته است، حتی اگر همسرتان تحت درمان قرار گرفته باشد. عدم درمان کلامیدیا یا سوزاک می تواند منجر به آسیب دائمی به اندام های تناسلی شما و ناتوانی در باردار شدن شود.

سفلیس

پنی سیلین درمان ارجح برای سفلیس است. درمان زود هنگام برای جلوگیری از گسترش باکتری و آسیب رساندن به سایر اندام ها بسیار مهم است.

تبخال تناسلی

هنگامی که شما به تبخال تناسلی مبتلا می شوید، ویروس تا آخر عمر در بدن شما باقی می ماند. پس از اولین شیوع، تبخال ممکن است چندین بار در سال خود را نشان دهد، اما این دوره ها ممکن است به مرور زمان کاهش یابد. دارو های ضد ویروسی (مانند فامویر، والترکس و زوویراکس) می توانند به کاهش طول و شدت شیوع اولیه و بعدی هرپس کمک کنند. اگر اغلب شیوع بیماری دارید، ممکن است بخواهید از درمان سرکوب کننده استفاده کنید. در درمان سرکوب کننده، پزشک دارو هایی را برای شما تجویز می کند که هر روز مصرف کنید تا از شیوع تبخال جلوگیری کنید.

زگیل تناسلی

هیچ استانداردی برای درمان زگیل تناسلی وجود ندارد. اکثر زگیل های تناسلی بدون درمان ناپدید می شوند، بنابراین پزشک شما ممکن است هیچ کاری انجام ندهد. با این حال شما همچنان حامل ویروسی هستید که باعث زگیل می شود و همچنان می توانید آن را به شرکای جنسی منتقل کنید. اگر درمان بیماری جنسی زگیل تناسلی را انتخاب می کنید، چندین گزینه دارید. یخ زدن زگیل ها یا استفاده مستقیم از دارو روی آن ها اغلب اولین انتخاب است. اگر زگیل تناسلی به این گزینه ها پاسخ ندهد، ممکن است جراحی برای برداشتن آنها ضروری باشد. به خاطر داشته باشید که درمان شما را از شر عفونت خلاص نمی کند و همچنان می توانید آن را به دیگران منتقل کنید.

هپاتیت B

هدف از درمان بیماری مقاربتی هپاتیت B جلوگیری از آسیب کبدی با جلوگیری از انتشار ویروس است. اکنون پنج دارو برای استفاده در هپاتیت B تایید شده است که شامل آدفوویر، انتکاویر، اینترفرون آلفا، لامیوودین و اینترفرون پگیله می باشد. هر کدام مزایا و معایبی دارند که باید با پزشک خود در میان بگذارید. اگر در اثر هپاتیت B دچار آسیب جدی به کبد شوید، پیوند کبد ممکن است ضروری باشد.

تریکومونیازیس

عفونت توسط این ارگانیسم با داروی مترونیدازول درمان می شود و میزان بهبودی آن حدود 90 درصد است. اگر باردار هستید، ممکن است این دارو را مصرف کنید. شریک زندگی شما نیز باید تحت درمان قرار گیرد. بعد از سه ماه مجددا آزمایش می شوید تا مطمئن شوید که عفونت برطرف شده است. حتی اگر شریک زندگی شما تحت درمان قرار گرفته است، این کار را انجام دهید.

مقابله و حمایت

این می تواند آسیب زا باشد که متوجه شوید یک عفونت یا بیماری جنسی دارید. اگر احساس کنید به شما خیانت شده یا اگر دیگران را آلوده کرده باشید، ممکن است عصبانی شوید. در بدترین حالت، یک عفونت می تواند باعث بیماری مزمن و مرگ شود، حتی با بهترین مراقبت های موجود. این پیشنهادات ممکن است به شما در مقابله کمک کند:

• از سرزنش کردن خودداری کنید تصور نکنید که شریک زندگیتان به شما خیانت کرده است. یکی از شما (یا هر دو) ممکن است توسط شریک قبلی آلوده شده باشید.

• با کادر مراقبت های بهداشتی صادق باشید. وظیفه آن ها قضاوت کردن شما نیست، بلکه ارائه درمان و جلوگیری از گسترش بیماری های مقاربتی است. هر چیزی که به آن ها بگویید محرمانه می ماند.

پیشگیری از بیماری های جنسی در شریک جنسی

اگر آزمایشات نشان می دهد که شما یک عفونت جنسی دارید، شرکای جنسی شما از جمله شریک فعلی شما و هر شریک دیگری که در طول سه ماه تا یک سال گذشته داشته اید، باید مطلع شوند تا بتوانند آزمایش شوند. اگر آن ها آلوده باشند، می توان آنها را درمان کرد.

هر کشوری شرایط متفاوتی دارد، بخش های بهداشت عمومی اغلب از متخصصان آموزش دیده مداخله در بیماری استفاده می کنند که می توانند به شریک های جنسی اطلاع دهند و افراد را برای درمان معرفی کنند. اطلاعیه رسمی و محرمانه شریک می تواند به محدود کردن شیوع بیماری های مقاربتی، به ویژه برای سیفلیس و HIV کمک کند. این عمل همچنین افراد در معرض خطر را به سمت مشاوره و درمان مناسب سوق می دهد و از آن جایی که می توانید بیش از یک بار به برخی از بیماری های مقاربتی مبتلا شوید، اطلاع رسانی شریک خطر ابتلای مجدد شما را کاهش می دهد.

سوالات متداول

1- راه های تشخیص بیماری های جنسی چیست؟

آزمایش های آزمایشگاهی می توانند علت را شناسایی کرده و عفونت های همزمان را نیز تشخیص دهند و راه های دگیر نیز هست که در متن مقاله شرح داده شده است.

2- درمان بیماری های جنسی چیست؟

اگر درمان زودرس شروع شود، می توان بیماری های مقاربتی باکتریایی را با آنتی بیوتیک ها درمان کرد که در متن مقاله مطرح شده است.

3- راه های پیشگیری از بیماری های جنسی در شریک جنسی چیست؟

اگر آزمایشات نشان می دهد که شما یک عفونت جنسی دارید، شرکای جنسی شما نیز در خطرند که در متن مقاله شرح داده شده است.