تفاوت روانشناسی و روانپزشکی

برای مشاوره در مورد مراجعه به روانشناس یا روانپزشک

اصطلاحات "روانشناس" و "روانپزشک" اغلب به جای هم برای توصیف هر کسی که خدمات درمانی ارائه می دهد استفاده می شود، اما این دو حرفه و خدماتی که ارائه می دهند از نظر محتوا و دامنه متفاوت است. برای اینکه تصمیم بگیرید کدام حرفه ای برای ارائه درمان شما مناسب تر است، مهم است که از تفاوت های بین روانپزشکی و روانشناسی آگاه باشید.

به روانشناس مراجعه کنم یا روانپزشک؟ سوال مهمی است، بسیاری از متخصصان مختلف سلامت روان وجود دارند، بنابراین شما یک زمینه بسیار بزرگ برای انتخاب دارید. اما انواع حمایت و درمانی که ارائه می دهند بسته به حرفه، مدرک، آموزش و تحصیلات خاص آنها می تواند کمی متفاوت باشد. در این مقاله در مورد تفاوت روانشناس و روانپزشک صحبت شده است.

روانپزشک کیست

روانپزشکی به شاخه خاصی از پزشکی اطلاق می شود که بر علل، پیشگیری، تشخیص و درمان انواع بیماری های روانی تمرکز دارد. به طور کلی، رشته روانپزشکی بر این ایده استوار است که عوامل بیولوژیکی مانند ژنتیک منجر به ایجاد علائم سلامت روانی و عاطفی می شود.

روانپزشکان تشخیص می دهند که عوامل اجتماعی و محیطی نیز می توانند نقش داشته باشند، اما آنها معمولا علائم سلامت روان را از زاویه بیولوژیکی می بینند. آنها در بسیاری از زمینه های مرتبط آموزش دیده اند، از جمله:

ژنتیک
بیوشیمی
عصب شناسی
روانشناسی
علوم اجتماعی
روانپزشکی (تاثیر داروها بر خلق و خو و سلامت روان)

پس از گرفتن مدرک، آنها باید در آزمون کتبی شرکت کنند تا مجوز طبابت در کشور خود را دریافت کنند. آنها هر چند سال یک بار در یک امتحان شرکت می کنند تا دوباره گواهینامه بگیرند. برخی از روانپزشکان ممکن است در تخصص های دیگر مدرک بگیرند، مانند:

داروی اعتیاد

روانپزشکی کودک و نوجوان

روانپزشکی سالمندان

روانپزشکی قانونی

داروی درد

داروی خواب

روانپزشکان به تشخیص و درمان بیماری های روانی کمک می کنند. آنها مجوز ارائه مراقبت های بهداشت روانی و عمل به عنوان پزشکان را دارند. آنها سابقه پزشکی شما را می گیرند و ارزیابی می کنند که آیا شرایط زمینه ای یا داروهایی که در حال حاضر مصرف می کنید ممکن است در علائم شما نقش داشته باشد یا خیر. مدرک پزشکی آنها را قادر می سازد تا آزمایشات پزشکی را سفارش دهند و برای درک بهتر و درمان علائم شما دارو تجویز کنند. روانپزشکان در هر یک از این مراکز کار می کنند:

مطب های خصوصی
بیمارستان ها
بیمارستان های روانی
مراکز درمانی دانشگاهی
خانه های سالمندان
زندان ها
برنامه های توانبخشی
برنامه های آسایشگاه

روانپزشک شما با پرسیدن سوالاتی شروع می کند تا اطلاعات بیشتری در مورد علائم سلامت روان شما به دست آورد. بسته به علائم شما، ممکن است از ارزیابی های روان شناختی استفاده کنند یا آزمایش های خاصی را برای یافتن تشخیص درست توصیه کنند. آزمایش های پزشکی مانند آزمایش خون نمی توانند شرایط سلامت روان را شناسایی کنند، اما این آزمایش ها می توانند به رد علل پزشکی علائم شما کمک کنند. آزمایش های آزمایشگاهی همچنین می توانند اطلاعاتی در مورد نگرانی های اساسی سلامتی ارائه دهند که ممکن است خطر عوارض جانبی هنگام مصرف برخی داروها را افزایش دهد. هنگامی که آنها تشخیص دادند، روانپزشکان ممکن است دارو یا درمان دیگری را تجویز کنند، شما را برای گفتار درمانی به روان درمانگر ارجاع دهند، یا هر دو.

روانشناس کیست

روانشناسی مطالعه ذهن، احساسات و رفتار است، روانشناسی قبل از تبدیل شدن به یک رشته مستقل در اواسط دهه 1800، شاخه ای از فلسفه در نظر گرفته می شد. دانشجویان روانشناسی عوامل شناختی و اجتماعی را که بر کنش ها و واکنش های افراد تاثیر می گذارد، بررسی می کنند. روانشناسان از انواع تکنیک های درمانی برای کمک به بیماران از تروما و بهبود سلامت روان خود استفاده می کنند.

روانشناسان متخصصان سلامتی هستند که در مورد رفتار انسانی آموزش دیده اند. برخی از روانشناسان برای تایید در زمینه های خاص روانشناسی، مانند روانشناسی بالینی، عصب روانشناسی، سلامت، جامعه، پزشکی قانونی، صنعتی سازمانی و روانشناسی ورزشی، آموزش های بیشتر را تکمیل می کنند. روانشناسان در زمینه هایی مانند مدارس، بیمارستان ها، خدمات بهداشتی اجتماعی، دادگاه ها، زندان ها، مشاغل و مراکز خصوصی کار می کنند.

آنها ممکن است در کمک به کودکان، نوجوانان یا خانواده ها تخصص داشته باشند. شما ممکن است برای کمک به مشکلات مختلف به آن ها مراجعه کنید، مانند:

افسردگی، اضطراب یا استرس
سوء مصرف مواد مخدر و الکل
اختلالات اشتها
ترس ها و فوبیا ها
عزت نفس پایین
اختلال استرس پس از سانحه

روانشناس همچنین می تواند به شما کمک کند تا با چالش هایی که ممکن است در زندگی با آن ها روبرو شوید، کنار بیایید، مانند:

استرس مالی

قطع رابطه

خشونت خانگی

سالخورده

غم یا از دست دادن

تفاوت روانشناسی و روانپزشکی

در حالی که روانشناسان و روانپزشکان ممکن است دارای برخی مسئولیت های متداخل مانند انجام روان درمانی و انجام تحقیقات باشند، پیشینه ای که آنها برای انجام آنها نیاز دارند متفاوت است. در اینجا تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی شرح داده شده است.

1شرایط لازم برای روانشناسان

روانشناسان دوره های تحصیلات تکمیلی را در زمینه روانشناسی دریافت می کنند و دکترا (دکتر فلسفه) یا PsyD (دکتر روانشناسی) را در روانشناسی بالینی یا مشاوره دنبال می کنند. دوره های دکترا معمولا پنج تا هفت سال طول می کشد و اکثر کشور ها برای دریافت مجوز به یک دوره کارآموزی یک یا دو ساله اضافی نیاز دارند. برخی کشور ها قبل از اعطای مجوز کامل به یک یا دو سال دیگر نیاز به نظارت دارند. در طول تحصیل، کسانی که مدرک دکترا یا دکترای روانشناسی را دنبال می کنند دوره های زیر را می گذرانند:

رشد شخصیت
روش های تحقیق روانشناسی
رویکردهای درمانی
نظریه های روانشناسی
درمان های شناختی
درمان های رفتاری

عنوان "روانشناس" فقط توسط فردی می تواند استفاده شود که تحصیلات، آموزش و الزامات مجوز دولتی را تکمیل کرده باشد. عناوین غیررسمی مانند «مشاور» یا «درمانگر» نیز اغلب استفاده می شود، اما سایر متخصصان مراقبت های بهداشت روان، مانند مددکاران اجتماعی دارای مجوز نیز می توانند این عناوین را داشته باشند.

گزینه مدرک دکترا معمولا پژوهش محور است. کسانی که مدرک دکترا را در روانشناسی بالینی یا مشاوره دریافت می کنند، آموزش های گسترده ای در زمینه روش های تحقیق دریافت می کنند و پایان نامه ای را تکمیل می کنند. گاهی هم تمرین محور است. دانشجویانی که این مدرک را دنبال می کنند زمان بیشتری را صرف یادگیری و تمرین رویکردهای بالینی و روش های درمانی می کنند.

مانند روانپزشکان، روانشناسان از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) برای تشخیص افرادی که علائم بیماری روانی را تجربه می کنند، استفاده می کنند. آن ها اغلب از آزمون های روان شناختی مانند تست های شخصیت، مصاحبه های بالینی، ارزیابی های رفتاری و تست های IQ استفاده می کنند تا ایده بهتری در مورد نحوه عملکرد مراجع داشته باشند.

تفاوت روانشناسی و روانپزشکی

2شرایط مورد نیاز برای روانپزشکان

روانپزشکان پزشکانی هستند که در ارزیابی، تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری های روانی آموزش های ویژه ای دارند. برای تبدیل شدن به یک روانپزشک، دانش جویان ابتدا مدرک عمومی خود را پس از هفت سال درس خواندن دریافت کرده تا صلاحیت خواندن روانپزشکی را به دست آورند. در طول دوره رزیدنتی پزشکی، متخصصان روانپزشکی در مورد نحوه تشخیص و درمان شرایط مختلف روانپزشکی می اموزند، مانند:

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD)
روان گسیختگی
اختلال دوقطبی

روانپزشکان در مورد روش های مختلف درمان روان درمانی، از جمله درمان شناختی رفتاری (CBT) آموزش می بینند. CBT یک رویکرد درمانی محبوب است که نشان داده شده است که سطح بالایی از اثربخشی در درمان طیف گسترده ای از شرایط روانپزشکی از جمله اختلالات اضطرابی، اختلالات جسمی، استرس و مسائل خشم دارد. برخی از تحقیقات نشان می دهند که ترکیب CBT و داروها ممکن است در درمان برخی شرایط موثرتر از دارو به تنهایی باشد.

روانپزشکان همچنین در زمینه های خاص مورد علاقه آموزش های بیشتری دریافت می کنند، مانند روانپزشکی سالمندان، روانپزشکی کودکان و نوجوانان، اعتیاد و سایر زمینه ها. سپس برخی ممکن است با تکمیل فلوشیپ در زمینه ای مانند عصب روانپزشکی، سالمندان، روانپزشکی نوجوانان یا روانپزشکی، تخصص بیشتری داشته باشند.

دومین تفاوت بین روانشناسی و روانپزشکی این است که روانپزشکان می توانند داروها را تجویز کنند، در حالی که در اکثر کشور ها، روانشناسان نمی توانند. با این حال، اخیرا فشارهایی برای اعطای اختیارات تجویز به روانشناسان صورت گرفته است. در حالی که این دو حرفه متفاوت هستند، روانشناسان و روانپزشکان هر دو نقش مهمی در درمان سلامت روان دارند. اغلب، آنها با همکاری یکدیگر برای ارائه بهترین درمان ممکن برای یک فرد کار می کنند.

برای مثال، بیماران ممکن است با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود در مورد علائم روانی که تجربه می کنند، شروع کنند. سپس ممکن است پزشک آنها را برای ارزیابی بیشتر به روانشناس ارجاع دهد. آن روانشناس ممکن است بیمار را قبل از ارجاع به روانپزشکی که می تواند داروها را تجویز و نظارت کند، مشاهده، ارزیابی و تشخیص دهد.

اول به روانشناس مراجعه کنم یا روانپزشک

اغلب، علائم و موقعیت خاص شما می تواند جستجوی شما را راهنمایی کند. اگر دوران سختی را پشت سر می گذارید یا می خواهید روی درک بهتر افکار و رفتارهای خود کار کنید، یک روانشناس ممکن است گزینه خوبی باشد. همچنین اگر می خواهید علائم خود را با درمان به جای ترکیبی از درمان و دارو درمان کنید، ممکن است ترجیح دهید با یک روانشناس مشورت کنید. فقط بدانید که اگر روانشناس معتقد باشد که علائم شما ممکن است تنها با درمان بهبود نیابد، ممکن است ارتباط با روانپزشک را توصیه کند.

اگر نگرانی های پیچیده تری در مورد سلامت روان دارید که ممکن است به دارو نیاز داشته باشد، روانپزشک می تواند انتخاب بهتری باشد، از جمله:

افسردگی حاد
اختلال دوقطبی
روان گسیختگی

روان پزشکان همچنین می توانند توصیه های درمانی اضافی را در زمانی که درمان منجر به بهبود زیادی نشود، ارائه دهند. به خاطر داشته باشید که متخصصان سلامت روان ممکن است ترکیبی از درمان و دارو را برای درمان علائم بسیاری از بیماری های رایج سلامت روان، از جمله افسردگی و اضطراب، توصیه کنند. اگر به نظر می رسد روان درمانی تاثیر زیادی ندارد، می تواند ارزش مراجعه به یک روانپزشک را داشته باشد، دارو می تواند تفاوت بیشتری در علائم شما ایجاد کند.

روانپزشکان معمولا گفتگو درمانی مداوم ارائه نمی دهند. اگر ابتدا با یک روانپزشک تماس بگیرید، احتمالا شما را تشویق می کنند که همزمان با یک درمانگر کار کنید. آنها می توانند شما را ارجاع دهند یا شما را با منابع مرتبط کنند تا درمانگر مناسب را پیدا کنید.