سندروم فرزند میانی

برای مشاوره در مورد فرزندان وسط

اگر فرزند وسطی هستید یا خواهر یا برادری دارید که فرزند وسط است، ممکن است از خود بپرسید که آیا "سندرم فرزند وسط" یک چیز واقعی است یا خیر. سندرم فرزند میانی این باور است که کودکان وسطی به دلیل ترتیب تولدشان کنار گذاشته می شوند، نادیده گرفته می شوند یا حتی به طور کامل دیده نمی شوند.

طبق روایات، برخی از کودکان ممکن است در نتیجه فرزند وسط بودن، ویژگی های شخصیتی و رابطه خاصی داشته باشند و با برخی مشکلات نیز دست و پنجه نرم می کنند. در این مقاله، بررسی خواهیم کرد که آیا سندرم فرزند میانی یک ویژگی واقعی و رایج کودکان وسطی است و علم در مورد ترتیب تولد و سندرم فرزند میانی چه می گوید.

سندروم فرزند میانی چیست

از نظر تاریخی و فرهنگی، فرزند وسط بودن اغلب با مزایا، مسئولیت ها یا موقعیت کمتری همراه بوده است. این وضعیت باعث می شود که برخی از کودکان وسط نسبت به اولین یا آخرین متولد شده احساس فراموشی یا کمتر خاص بودن داشته باشند و یک پویایی ایجاد می کند که اغلب به عنوان "سندرم فرزند وسط" شناخته می شود.

با این حال، در حالی که سندرم فرزند میانی تجربه ای است که بسیاری از بچه های وسط با آن ارتباط دارند و معمولا وجود آن را درک می کنند، این یک تشخیص رسمی نیست. با توجه به انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، سندرم فرزند میانی یک وضعیت فرضی است که گفته می شود در همه کودکان میانسال مشترک است، بر اساس این فرض که کودکان وسطی در یک خانواده ویژگی های شخصیتی متفاوتی با فرزندان اول و آخر دارند و متفاوت هستند.

با این حال، APA به سرعت به این نکته اشاره می کند که فرزند میانی بودن نیازی به تعریف یا بدگویی از کودک ندارد یا آنها را در مسیری برای سرنوشت خاصی قرار نمی دهد. تعریف آنها ادامه می دهد: «تحقیقات کنونی نشان می دهد که ترتیب تولد کودک در یک خانواده خاص ممکن است تاثیرات کوچک و ظریفی بر شخصیت و هوش داشته باشد، اما تاثیرات قوی و ثابتی بر پیامد های روان شناختی ندارد.

تجربه جمعی بسیاری از کودکان وسطی، در فرهنگ عامه و حکایتی، به ما می گوید که فرزند میانی بودن می تواند احساس چالش برانگیز داشته باشد. اما واقعیت این است که مفهوم سندروم فرزند میانی بیش از آنکه حقیقت داشته باشد، هیاهو است، زیرا بسیاری از کلیشه های مربوط به کودکان وسطی توسط تحقیقات در مورد تاثیر ترتیب تولد پشتیبانی نمی شوند. با این حال، بسیاری از کودکان وسطی با برخی از ویژگی ها و عدم توجهی که این ترتیب تولد به آنها شناخته شده است، شناسایی می شوند.

از آنجایی که توجه والدین و خانواده ممکن است به طور طبیعی به سمت اولین و آخرین موقعیت خواهر و برادری معطوف شود، فرزند وسطی گاهی اوقات می‌تواند احساس کمی گمشده، بی اهمیتی و یا نادیده گرفته شدن از سوی والدین و خواهران و برادران را توصیف کند. با این حال رشد اجتماعی-عاطفی و نتایج آینده برای کودکان وسط ارتباط زیادی با نحوه برخورد والدین دارد. اگر والدین به کلیشه ها آگاه شوند، این می تواند مشکلات کلاسیک را کاهش دهد. این بدان معناست که بچه میانی شما قرار نیست در این وسط احساس گم شدن کند.

شخصیت فرزند وسط

آیا شما فرزند وسط بوده یا کسی را می شناسید که سندروم فرزند وسط داشته باشد؟ برخی ویژگی ها را بسیاری از کودکان وسط با خود دارند که در اینجا برخی از این ویژگی های شخصیت فرزند وسط نام برده شده است.

سرکش هستند.

آنها همچنین نسبت به خواهر و برادر و والدین خود کمتر مذهبی هستند. با این حال، احتمال کمتری دارد که علیه والدین خود رفتار کنند.

اجتماعی هستند.

آنها در میانجی بودن خوب هستند و در موقعیت ها انصاف و عدالت می خواهند. آنها همچنین دوستان قابل اعتمادی هستند و به عنوان اعضای تیم به خوبی کار می کنند.

به اندازه خواهر و برادرهایشان خانواده محور نیستند.

آنها ممکن است نسبت به خواهر و برادرشان احساس عدم تعلق قوی تری داشته باشند. بنابراین، حتی اگر بسیاری از آنها هنگام کار گروهی عالی باشند، برخی از کودکان وسطی هنگام کار با دیگران ممکن است دچار مشکل شوند.

دیدگاه منفی به گذشته دارند.

آنها به این باور می رسند که والدینشان به آنها اهمیت نمی دهند. با نگاهی به گذشته به عنوان بزرگسالان، دیدگاهی منفی نسبت به دوران کودکی دارند.

کمالگرا نیستند.

با این حال، به جای کمالگرایی آنها تمایل دارند کاری را انجام دهند که یک خواهر یا برادر بزرگتر در آن مهارت چندانی ندارد. به عنوان مثال، اگر خواهر یا برادر بزرگ تر یک دانش آموز باشد، فرزند دوم ممکن است روی دو و میدانی تمرکز کند.

سیار هستند.

آنها اغلب اولین خواهر و برادری هستند که از خانه بیرون می روند. آنها همچنین به احتمال زیاد در دورترین فاصله ها حرکت می کنند. این ناشی از احساس سوء تفاهم آنها توسط خانواده هایشان است.

رقابتی هستند.

فرزند میانی اغلب احساس می کند که باید با خواهر یا برادر کوچکتر و بزرگتر برای توجه والدین رقابت کند. آنها ممکن است برای جلب توجه بین خواهر و برادر رقابت کنند، زیرا خطر نادیده گرفتن آنها توسط یکی یا دیگری وجود دارد. همانطور که آنها خود را در میانه همه چیز می بینند، ممکن است صلح طلب نیز شوند.

ویژگی های برجسته کودکان با سندروم فرزند وسط

علیرغم اینکه ممکن است خودتان را به عنوان فرزند وسط ببینید، با تماشای خواهر و برادر یا همسالان خود یاد خواهید گرفت که چگونه رفتار کنید، دوست پیدا کنید و به خودتان برسید. اما به نظر می رسد که وضعیت شما نیز می تواند شما را به سمت برتری سوق دهد. این ممکن است ناشی از این باشد که در مقایسه با خواهر و برادرهای بزرگتر یا کوچکتر خود، بهترین احساس را داشته باشید.

برخی از فرزندان وسط معروف، مذاکره کنندگان، پیشگامان و مبارزان عدالت خواه بزرگ بوده یا هستند. از جمله نلسون ماندلا، چارلز داروین، مدونا، بیل گیتس و مدیر عامل نابیسکو، مایکل گرستنر. این کودکان وسطی از ویژگی های شخصیتی خود برای کمک به موفقیت استفاده کردند. به عنوان یک فرزند وسط، ممکن است کمال گرا نباشید، اما ممکن است برای ریسک کردن و ایده های جدید بازتر باشید. در مطالعات، 85 درصد از کودکان وسطی، در مقایسه با 50 درصد از فرزندان اول، چنین باز بودن را نشان دادند.

ممکن است در متقاعد کردن و بحث کردن مهارت بیشتری داشته باشید. احتمالا می توانید بیش از یک طرف یک بحث را ببینید که باعث همدلی شما می شود. برخی از فرزندان میانی ادعا می کنند که موفقیت آنها تا حدی به دلیل توانایی آنها در سازش است. ‌اگر سندرم فرزند میانی واقعی باشد، ممکن است این احساس کودک وسط از منحصر به فرد بودن خود باشد که منجر به اکتشافات، نظریه های مهم و جنبش های اجتماعی شده است.

تاثیر سندروم فرزند وسط در بزرگسالی

فرزند وسط بودن ممکن است باعث شود نسبت به خودتان احساس منفی بیشتری داشته باشید. مطالعه ای به بررسی رابطه بین ادراک هویت و ترتیب تولد روانشناختی در بین دانشجویان پرداخت. ادراک هویت منفی را در کودکان میانی و تک فرزند نشان داد. یک مطالعه توضیح می دهد که کودکان وسطی ممکن است به اندازه بقیه کودکان مورد توجه والدین خود قرار نگیرند که باعث می شود آنها احساس کنند که مورد محبت قرار نگرفته اند، به طور نابرابر با آن ها رفتار شده و جدی گرفته نمی شوند.

این باعث ایجاد احساس غفلت می شود که باعث افزایش حساسیت به طرد شدن با باورهایی می شود که به اندازه کافی خوب نیستند. آنها ممکن است احساس کنند زندگی یک رقابت دائمی با خواهر و برادرهایشان است که از آنها با استعدادتر و موفق تر هستند، این امر منجر به افزایش ناامیدی، بی ارزشی، افکار خودباخته و بدبینی و کاهش اعتماد به نفس می شود. انباشته شدن این تجارب کودکی و نوجوانی برای روند رشد هویت آنها مضر است که سپس به عنوان یک ادراک هویت منفی در بزرگسالی ظاهر می شود.

سندروم فرزند وسط

جلوگیری از مشکلات کودک میانی خود

اگر فرزند وسط دارید، به این معنا نیست که آنها به بزرگسالانی با ویژگی های سندرم فرزند میانی تبدیل می شوند. راه های زیادی برای کمک به فرزندتان وجود دارد که زندگی سالم، شاد و با اعتماد به نفس داشته باشد. در اینجا برخی از این راه های جلوگیری از مشکلات ناشی از سندروم فرزند میانی مطرح شده است.

با کودک خود به عنوان یک فرد رفتار کنید.

کودک شما دارای مجموعه ای منحصر به فرد از ویژگی ها، دوست داشتن ها و دوست نداشتن ها است. کودک خود را در سطح فردی بشناسید و به سرگرمی ها و فعالیت های او علاقه نشان دهید. اجازه دهید آزادانه افکار، احساسات و تجربیات خود را با شما در میان بگذارند. رفتار با آنها به عنوان یک فرد به آنها این امکان را می دهد که بدانند برای شما به روش کوچک خود خاص هستند.

زمان با کیفیتی را با کودک خود بگذرانید.

در طول روز زمانی را برای توجه بی نظیر به کودک خود اختصاص دهید. این به آنها اجازه می دهد بدانند که شما نیازها و خواسته های آنها را فراموش نمی کنید و برای رابطه خود با آنها ارزش قائل هستید.

از مقایسه فرزندان خود بپرهیزید.

از استفاده از سایر فرزندان خود به عنوان مثال یا مقایسه رفتارهای فرزندان خودداری کنید. این به کاهش نیاز آنها به رقابت برای جلب توجه شما کمک می کند. از تلاش های آن ها قدردانی کنید و احساساتشان را تایید کنید تا احساس کنند شما آن ها را همان طور که هستند می شناسید.

از برچسب زدن بپرهیزید.

اگرچه فرزند شما ممکن است مانند یک کودک وسطی کلیشه ای رفتار کند، سعی کنید افکار خود را به صورت کلامی بیان نکنید. این آنها را در یک جعبه قرار می دهد و این باور را در آنها تقویت می کند که آنها کودکی مشکل دار هستند که توسط والدین خود نادیده گرفته شده و دیده نمی شوند.

به درمانگر مراجعه کنید.

درمان می‌ تواند به کودک میانی کمک کند تا بفهمد تجربیات گذشته اش چه تاثیری بر شخصیت امروزی دارد. درمانگران می توانند در مورد چگونگی حل تعارض، بیان خاطرات و احساسات مربوط به تربیت، کسب اعتماد به نفس، پذیرش اینکه چه کسی هستند و به خود احترام بگذارند، راهنمایی کنند.