قرص های خواب آور

برای مشاوره در مورد قرص های خواب آور

اگر به طور منظم در به خواب رفتن یا در خواب ماندن مشکل دارید، وضعیتی به نام بی خوابی شما را درگیر کرده است و باید با پزشک خود مشورت کنید. درمان بستگی به این دارد که چه چیزی باعث بی خوابی شما شده است. گاهی اوقات یک علت زمینه ای، مانند یک وضعیت پزشکی یا یک اختلال مرتبط با خواب، پیدا شده و درمان می شود. گاهی با روش های ساده حل شده و گاهی باید قرص خواب آور مصرف کنید.

تغییرات رفتاری که از طریق درمان شناختی رفتاری آموخته می شود، عموما بهترین درمان برای بی خوابی مداوم است. خوابیدن بر اساس برنامه منظم، ورزش منظم، پرهیز از کافئین در اواخر روز، اجتناب از چرت زدن در طول روز و کنترل استرس نیز احتمالا کمک کننده است و عوارض قرص خواب را نیز ندارد. در این مقاله در مورد قرص خواب آور و عوارض آن صحبت شده است.

قرص خواب آور چیست

قرص های خواب آور دارو هایی هستند که برای کمک به خوابیدن یا در خواب ماندن شما طراحی شده اند و گاهی اوقات برای کمک به درمان بی خوابی استفاده می شوند. دارو های خواب می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند، بنابراین اگر مشکلات خواب دارید، ایده خوبی است که با یک متخصص صحبت کنید.

مهم است که به یاد داشته باشید که قرص های خواب ممکن است به شما کمک کنند تا بخوابید، اما علت بی خوابی شما را درمان نمی کنند. انواع مختلفی از قرص های خواب وجود دارد که هر کدام متفاوت عمل می کند. برخی از قرص های خواب آور باعث خواب آلودگی می شوند، در حالی که برخی دیگر ناحیه ای از مغز را که شما را هوشیار نگه می دارد ساکت می کنند.

انواع قرص های خواب آور

سه دسته کلی از خوراکی ها و قرص های خواب وجود دارد، داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و مکمل های غذایی. انتخاب بهترین داروی خواب برای همه شرایط غیر ممکن است. هنگامی که به کمک برای خواب نیاز است، انتخاب بهینه به شرایط فرد از جمله ماهیت مشکلات خواب، سلامت کلی و شرایط همزیستی، سایر دارو هایی که مصرف می کند و هزینه و در دسترس بودن دارو های مختلف بستگی دارد.

با توجه به عوامل متعددی که می تواند این تصمیم را تعیین کند، بهتر است قبل از مصرف هر گونه قرص خواب، از جمله داروهایی که بدون نسخه یا به عنوان مکمل های غذایی به فروش می رسند، با پزشک صحبت کنید. دسته بندی ها بر اساس مواد فعالی که شامل می شوند و نحوه عملکرد آنها متمایز هستند. هر دسته نیز تابع انواع مختلفی از مقررات و قابلیت دسترسی است. در اینجا انواع داروی خواب آور توضیح داده شده است.

دارو های تجویزی

دارو های تجویزی فقط از داروخانه ها در دسترس هستند و باید توسط پزشک برای یک بیمار خاص تجویز شوند. این داروها از نزدیک توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تایید می شوند که باید هر داروی تجویزی را بر اساس سابقه ایمنی و اثربخشی آن در آزمایشات بالینی تایید کند. هر دارویی که توسط FDA تایید شده است، نشانه خاصی دارد که شرایط پزشکی را که برای درمان در نظر گرفته شده است، توصیف می کند. با این حال هنگامی که یک دارو برای یک نشانه تایید شد، پزشکان ممکن است آن را برای سایر شرایط تجویز کنند که به عنوان مصرف "خارج از برچسب" شناخته می شود.

بسیاری از داروهای تجویزی توسط FDA برای درمان مشکلات خواب تایید شده اند در حالی که برخی دیگر برای بهبود کیفیت خواب استفاده می شوند. داروهای خواب نسخه ای معمولا با تغییر مواد شیمیایی در مغز که در تنظیم خواب و بیداری نقش دارند، کار می کنند. در اینجا برخی از آن ها شرح داده شده است.

دارو گروه z: خواب آورها و آرام بخش ها داروهایی هستند که برای ایجاد احساس خواب آلودگی در فرد طراحی شده اند. اولین نسل از داروهای خواب آور تجویزی، به نام بنزودیازپین ها، با افزایش تولید گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز، یک ماده شیمیایی که باعث خواب آلودگی می شود، کار کرد. در سال های اخیر، دسته جدیدی از خواب آورها که اغلب بر اساس نام های پزشکی آنها دارو های z نامیده می شوند، بیشتر تجویز شده اند. این داروها عموما عوارض جانبی کمتری نسبت به بنزودیازپین های سنتی دارند. انواع دیگر داروهای آرام بخش، مانند باربیتورات ها، ممکن است به افراد کمک کنند تا احساس خواب آلودگی کنند، اما به دلیل خطر اعتیاد و مصرف بیش از حد، به ندرت برای مشکلات خواب تجویز می شوند.
آنتاگونیست های گیرنده اورکسین: آنتاگونیست های گیرنده اورکسین با مسدود کردن اثر اورکسین کار می کنند. اورکسین ماده ای طبیعی که بیداری را افزایش می دهد. این داروها با کاهش سطح اورکسین، خواب آلودگی را بدون برخی از اثراتی که با سایر خواب آورها مانند سردرد، حالت تهوع و فراموشی کوتاه مدت ایجاد می شود، افزایش می دهند.
آگونیست های گیرنده ملاتونین: ملاتونین هورمونی است که به طور طبیعی توسط بدن تولید می شود و خواب را تسهیل می کند و ریتم شبانه روزی ثابتی ایجاد می کند. آگونیست گیرنده ملاتونین یک داروی تجویزی است که اثر ملاتونین را تقلید می کند و معمولا برای کمک به افرادی که مشکل خواب دارند استفاده می شود. این داروی تجویزی با مکمل ملاتونین بدون نسخه متفاوت است.
داروهای ضد تشنج: داروهای ضد تشنج داروهایی هستند که عمدتا برای درمان تشنج استفاده می‌ شوند و در برخی موارد برای مشکلات خواب به صورت غیرقانونی تجویز می شوند. تاثیر آنها بر خواب به خواص ضد اضطراب بالقوه آنها گره خورده است. اما تحقیقات عمیق در مورد فواید آنها برای خواب محدود است.
داروهای ضد افسردگی: داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که در ابتدا برای درمان افسردگی ساخته شدند. برخی از این داروها، از جمله مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCAs)، برای برخی افراد باعث خواب آلودگی می شوند. در نتیجه، گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی برای مشکلات خواب تجویز می شود. با این حال، داروهای ضد افسردگی به طور خاص توسط FDA برای مشکلات خواب تایید نشده اند.
داروهای ضد روان پریشی: دارو های ضد روان پریشی دسته ای از دارو هایی هستند که برای اختلالات سلامت روان استفاده می شوند زیرا برای کاهش هذیان و توهم کار می کنند. گاهی اوقات آنها را به عنوان درمانی برای مشکلات خواب به دلیل اثر آرام بخش آنها که به نحوه تاثیر آنها بر سروتونین شیمیایی در مغز مرتبط است، تجویز می شود.

قرص های خواب آور چیست

دارو های بدون نسخه

داروهای بدون نسخه (OTC) را می توان بدون نسخه خریداری کرد و اغلب در داروخانه ها فروخته می شود. برند های منفرد دارو های OTC نیازی به تایید مستقیم FDA ندارند، اما ماده فعال موجود در آنها باید مورد تایید FDA باشد و باید استانداردهای خاصی را که توسط FDA تعیین شده است رعایت کنند. مارک های مختلفی از دارو های خواب بدون نسخه وجود دارد. تقریبا همه اینها آنتی هیستامین ها هستند که معمولا برای درمان آلرژی استفاده می شوند. آنتی هیستامین ها اغلب باعث خواب آلودگی می شوند که منجر به استفاده از آنها به عنوان قرص خواب آور شده است.

مکمل های غذایی

طیف گسترده ای از دارو های خواب به عنوان مکمل های غذایی فروخته می شود. برای خرید مکمل های غذایی نیاز به نسخه نیست و در داروخانه ها و سوپرمارکت ها، فروشگاه های تخصصی و آنلاین فروخته می شود. این دارو های خواب طبیعی، از جمله ملاتونین، سنبل الطیب و سایر محصولات، به عنوان مکمل های غذایی در دسترس هستند. بسیاری از دارو های خواب آور ترکیبی از مواد و دوزهای مختلف به شکل قرص، مایع یا جویدنی هستند.

برای اکثر مکمل های غذایی، تحقیقات محدودی در مورد فواید و خطرات آنها وجود دارد. به همین دلیل، این محصولات معمولا توسط آکادمی پزشکی خواب آمریکا برای خواب ناکافی توصیه نمی شوند.

عوارض دارو های خواب آور چیست

همه قرص های خواب آور دارای عوارض جانبی هستند که بسته به داروی خاص، دوز و مدت زمان ماندگاری دارو در سیستم شما متفاوت است. عوارض جانبی شایع عبارتند از خواب آلودگی طولانی روز بعد، سردرد، دردهای عضلانی، یبوست، خشکی دهان، مشکل در تمرکز، سرگیجه، بی ثباتی و بی خوابی برگشتی. سایر عوارض قرص خواب شامل موارد زیر است.

تحمل دارو

ممکن است در طی یک دوره زمانی، نسبت به دارو های خواب آور بدن شما مقاوم شود و مجبور خواهید بود برای اثربخشی آنها بیشتر و بیشتر مصرف کنید، که به نوبه خود می تواند منجر به عوارض جانبی بیشتری شود.

وابستگی به قرص

ممکن است برای خوابیدن به قرص های خواب آور تکیه کنید و بدون آنها نتوانید بخوابید یا حتی بدتر بخوابید. به ویژه قرص های تجویزی می توانند بسیار اعتیاد آور باشند و قطع مصرف آنها را دشوار کنند.

علائم ترک

اگر دارو را به طور ناگهانی قطع کنید، ممکن است علائم ترک مانند حالت تهوع، تعریق و لرزش داشته باشید.

تداخلات دارویی

قرص های خواب آور می توانند با سایر داروها تداخل داشته باشند. این می تواند عوارض جانبی را بدتر کند و گاهی اوقات خطرناک باشد، به ویژه با داروهای مسکن و سایر دارو های آرام بخش.

رفتار عجیب

قرص خواب گاهی باعث ایجاد رفتارهای خطرناک در زمانی که شما هنوز در خواب هستید، می شود. افرادی که به ویژه از داروهای Z استفاده می کنند، ممکن است خواب گردی کنند یا غذا بخورند، دارو مصرف کنند، صحبت کنند یا حتی رانندگی کنند، در حالی که از انجام این کارها غافلند. ممکن است به نظر بیدار باشید، اما مغز شما کاملا هوشیار نیست. بیشتر مردم پس از بیدار شدن از خواب انجام این کارها را به خاطر نمی آورند.

پوشاندن یک مشکل اساسی

ممکن است یک اختلال پزشکی یا روانی زمینه ای یا حتی یک اختلال خواب وجود داشته باشد که باعث بی خوابی شما شود که با قرص های خواب آور قابل درمان نیست و صرفا شما با دارو های خواب آور روی آن سرپوش می گذارید.

همچنین داروهای خواب آور و آرام بخش (بنزودیازپین ها و غیر بنزودیازپین ها) می توانند باعث واکنش های آلرژیک شدید، تورم صورت، ضعف حافظه، توهم، افکار یا اعمال خودکشی و رفتارهای پیچیده مرتبط با خواب مانند راه رفتن در خواب، رانندگی در خواب (رانندگی در حالت نیمه بیدار، بدون هیچ خاطره ای از واقعه) و خواب خواری (غذا خوردن در نیمه شب بدون هیچ خاطره ای که اغلب منجر به افزایش وزن می شود). اگر رفتار غیرعادی مرتبط با خواب را تجربه کردید، فورا با پزشک خود مشورت کنید.