آسپرگر چیست

سندرم آسپرگر، اگرچه دیگر یک تشخیص رسمی نیست، اما متعلق به گروهی از شرایط رشد عصبی است که به عنوان اختلال طیف اوتیسم شناخته می شود. کارشناسان آنچه قبلا به عنوان سندرم آسپرگر تشخیص داده شده بود را در انتهای خفیف طیف اوتیسم می دانند. اکنون ممکن است متوجه شوید که این اوتیسم سطح 1 نامیده می شود.

داشتن مشکل در تعامل اجتماعی، درگیر شدن در رفتارهای تکراری، تمرکز بر قوانین و روال ها از علائم آسپرگر است. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، اغلب به عنوان اوتیسم با عملکرد بالا شناخته می شوند، آسپرگر ها هم در این دسته قرار دارند. عملکرد بالا در واقع یک تشخیص نیست. این به سادگی به این معنی است که آنها نسبت به سایر افراد در طیف اوتیسم به حمایت کمتری نیاز دارند. در این مقاله در مورد آسپرگر بیشتر توضیح داده شده است.

آسپرگر چیست

سندرم آسپرگر (گاهی اوقات اوتیسم با عملکرد بالا نامیده می شود) بخشی از یک تشخیص گسترده به نام اختلال طیف اوتیسم (ASD) است. از سال 2013، سندرم آسپرگر با تشخیص گسترده ASD در معیارهای اصلاح شده راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) جایگزین شد. افراد مبتلا به اوتیسم در روابط اجتماعی و مهارت های اجتماعی مشکل دارند.

آنها تمایل دارند طیف باریکی از علایق، روال های سفت و سخت داشته باشند و اغلب رفتارهای تکراری نشان می دهند (مانند تکان دادن دست). سندرم آسپرگر، همانطور که قبل از سال 2013 تعریف شد، با سایر اوتیسم ها متفاوت بود، زیرا افراد مبتلا به آسپرگر سطح زبان و هوش متوسط ​​یا بالاتر از متوسط ​​دارند. پزشکان گاهی آسپرگر را یک نوع اوتیسم با عملکرد بالا می نامند، به این معنی که علائم آن به شدت سایر انواع اختلال طیف اوتیسم نیست.

سندرم آسپرگر به نام هانس آسپرگر، یک پزشک در وین در زمان حکومت حزب نازی نامگذاری شد. در دهه 1940، آسپرگر اولین کسی بود که به الگوی مسائل اجتماعی در برخی از کودکان تحت مراقبت خود توجه کرد که اکنون این اختلال را تعریف می کند. بسیاری از اطلاعاتی که کارشناسان در مورد آسپرگر امروزه می دانند، از کار هانس آسپرگر می آیند.

حتما بخوانید: درمان اوتیسم چیست

 

 

علائم سندرم آسپرگر چیست

آسپرگر شامل تاخیر در مهارت های زبانی یا رشد شناختی نمی شود، بنابراین افراد به طور کلی می توانند فعالیت های زندگی روزمره را به تنهایی مدیریت کنند. در ادامه علائم اختلال آسپرگر شرح داده شده است.

تمرکز بیش از حد

بسیاری از مردم تمرکز شدیدی روی یک موضوع محدود و مورد علاقه دارند. برای کودکان، این می تواند علاقه ای همه جانبه به چیزهایی مانند برنامه قطار ها یا دایناسور ها باشد. این علاقه می تواند به گفتگو های یک طرفه با همسالان و بزرگسالان دامن بزند.

مشکل در تشخیص نشانه های اجتماعی

افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است از تلاش ها برای تغییر موضوع گفتگو بی اطلاع بمانند که می تواند یکی از دلایلی باشد که آنها در تعاملات اجتماعی با مشکل مواجه هستند. آنها همچنین ممکن است در دانستن زمان پایین آوردن صدای خود در مکان های خاص مشکل داشته باشند.

مشکل در خواندن حالات چهره یا زبان بدن

بسیاری از افراد اوتیستیک در تشخیص و درک احساسات دیگران مشکل دارند. ممکن است تفسیر زبان بدن برای آنها دشوار باشد، از برقراری تماس چشمی اجتناب کنند، یکنواخت صحبت کنند و حالات چهره کمی نشان دهند.

مشکل در مهارت های حرکتی و هماهنگی

برخی از کودکان مبتلا به آسپرگر ممکن است مهارت های حرکتی ضروری مانند دویدن یا راه رفتن را چالش برانگیز بدانند. آنها ممکن است هماهنگ نباشند و در بالا رفتن یا دوچرخه سواری مشکل داشته باشند.

حتما بخوانید: آموزش برای والدین کودکان اوتیسمی

تفاوت آسپرگر و اوتیسم چیست

سندرم آسپرگر دیگر یک تشخیص مستقل در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) نیست. این نسخه اخیر در سال 2013 منتشر شد. از آن زمان، هر کسی که طبق معیارهای تشخیصی در نسخه های قبلی کتابچه راهنمای تشخیص آسپرگر را دریافت می کرد، به سادگی تشخیص اوتیسم را دریافت می کرد.

علائم مرتبط با آسپرگر اکنون تحت اوتیسم قرار می گیرند، طیفی از الگو های ارتباطی و رفتاری مداوم. اما بسیاری از افرادی که قبل از این تغییر تشخیص آسپرگر را دریافت کرده اند ممکن است هنوز اصطلاح اصلی را ترجیح دهند. تفاوت عمده ای که آسپرگر را از اوتیسم متمایز می کند این است که افراد مبتلا به آسپرگر تمایل دارند:

• علائم خفیف تری از اوتیسم را نشان می دهد

• دارای مهارت های زبانی قوی، بدون تاخیر زبانی

آنها ممکن است نیاز به حمایت روزانه بسیار کمی داشته باشند و ممکن است تا اواخر زندگی تشخیص داده نشوند.

حتما بخوانید: بیش فعالی کودکان

علت ابتلا به آسپرگر چیست

تغییرات در مغز مسئول همه تشخیص های اوتیسم و آسپرگر است، اما پزشکان هنوز دقیقا علت این تغییرات را تعیین نکرده اند. کارشناسان چند عامل بالقوه را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشد، از جمله ژنتیک و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی، مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها.

پسران بیشتر احتمال دارد که تشخیص اوتیسم را دریافت کنند. با این حال، تحقیقات سال 2017 نشان می دهد که بسیاری از دختران اوتیسمی هرگز تشخیص درست را نمی گیرند. اگر علائم آسپرگر را در کودک خود مشاهده کردید، به پزشک اطفال مراجعه کنید. آنها می توانند شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

هیچ آزمایشی برای تشخیص این بیماری در بزرگسالان یا حتی معیارهای تشخیصی برای سندرم آسپرگر در بزرگسالان وجود ندارد. این تا حدی به این دلیل است که معمولا در سنین پایین یافت می شود. اما اگر فکر می کنید ممکن است آسپرگر داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها همچنین می توانند شما را به متخصصان مربوطه ارجاع دهند.

تاثیر آسپرگر بر زندگی

برخی از عوارض سندرم آسپرگر وجود دارد. این می تواند یک بیماری زمینه ای باشد که سایر مشکلات عملکردی را تشدید می کند، یا ممکن است عوارض ناشی از برخی از علائم آسپرگر باشد. برخی از عوارض احتمالی آسپرگر عبارتند از:

مشکلات حسی

برخی از افراد ممکن است حساسیت حسی تحریف شده داشته باشند، بنابراین حواس آنها می تواند تشدید یا توسعه نیافته باشد. این ممکن است بر نحوه درک فرد از صدا، نورهای روشن، بوهای شدید، بافت غذا و مواد تاثیر بگذارد.

مسائل اجتماعی

چالش های مربوط به نحوه تفسیر زبان بدن، احساسات و نحوه صحبت کردن افراد می‌تواند منجر به مشکلاتی در رابطه با دیگران شود. این می تواند بر زندگی مدرسه، کار، اجتماعی و خانه تاثیر منفی بگذارد.

مشکلات دیگر

شرایط همزمان ممکن است در کنار آسپرگر ایجاد شود، مانند افسردگی یا اضطراب مربوط به انزوای اجتماعی یا چالش های دیگر. سایر بیماری های پزشکی نیز در افراد اوتیستیک شایع تر است، مانند شرایط ایمنی، اختلالات گوارشی و خواب، تشنج، چاقی، دیس لیپیدمی، فشار خون بالا و دیابت.

حتما بخوانید: ورزش برای کودکان بیش فعال

درمان اختلال آسپرگر

هر کس متفاوت است، بنابراین یک رویکرد یک اندازه برای همه وجود ندارد. پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد که چند روش درمانی را امتحان کند تا درمان موثری پیدا کند. با درمان مناسب، افراد مبتلا به آسپرگر می توانند یاد بگیرند که برخی از چالش های اجتماعی و ارتباطی خود را کنترل کنند. آنها می توانند در مدرسه و کار خوب عمل کنند و در زندگی موفق شوند. درمان آسپرگر شامل موارد زیر است.

آموزش مهارت های اجتماعی

در جلسات گروهی یا انفرادی، درمانگران به شما یا فرزندتان می آموزند که چگونه با دیگران تعامل داشته باشید و خود را به روش های مناسب تری بیان کنید. مهارت های اجتماعی اغلب با مدل سازی رفتار معمولی به بهترین شکل آموخته می شوند.

گفتار درمانی

این به بهبود مهارت های ارتباطی کمک می کند. برای مثال، شما یا فرزندتان یاد خواهید گرفت که چگونه هنگام صحبت کردن به جای یک لحن صاف، از یک الگوی معمولی بالا و پایین استفاده کنید. این درمان همچنین می تواند به شما کمک کند تا مکالمه دو طرفه را حفظ کنید و نشانه های اجتماعی مانند حرکات دست و تماس چشمی را درک کنید.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

این روش cbt به تغییر الگو های تفکر کمک می کند، بنابراین شما یا فرزندتان بهتر می توانید احساسات و رفتارهای تکراری را کنترل کنید. این روش به شما یا فرزندتان کمک می‌کند تا بر مسائلی مانند طغیان ها، فروپاشی ها و وسواس های فکری غلبه کنند.

تحلیل رفتار کاربردی

این تکنیک مهارت های اجتماعی و ارتباطی مثبت را تشویق می کند و رفتاری را که کار نمی کند دلسرد می کند. درمانگر از تمجید یا «تقویت مثبت» دیگر برای تشویق نتایج استفاده خواهد کرد.

دارو

هیچ دارویی برای درمان آسپرگر یا اختلالات طیف اوتیسم تایید شده توسط FDA وجود ندارد. با این حال، برخی از داروها می توانند به علائم مرتبط مانند افسردگی و اضطراب کمک کنند. پزشک ممکن است برخی از این موارد را تجویز کند:

• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

• داروهای ضد روان پریشی

• داروهای محرک

آموزش و پرورش والدین

اگر از کودکی با علائم آسپرگر حمایت می کنید، بسیاری از تکنیک هایی را که به فرزندتان آموزش داده می شود، یاد خواهید گرفت تا بتوانید در خانه روی مهارت های اجتماعی کار کنید. برخی از خانواده ها نیز به مشاور مراجعه می کنند تا به آنها کمک کند تا با چالش های زندگی با فرد مبتلا به آسپرگر مقابله کنند.

والدین و سایر مراقبان ممکن است از تجربیات یادگیری که به آنها کمک می کند درک عمیق تری از آسپرگر به دست آورند، بهره مند شوند. با یادگیری برخی از استراتژی ها، آنها می توانند بهتر از یکی از عزیزان مبتلا به این اختلال حمایت کنند و از احساس انزوا جلوگیری کنند. برای مثال، فردی که با آسپرگر زندگی می کند، اگر بداند که در حال آمدن است و کسی آن را برنامه ریزی کرده باشد، اغلب می تواند با تغییرات کنار بیاید. خانواده و سایر شبکه های حمایتی می توانند به فرد کمک کنند تا در صورت لزوم برای تغییر آماده شود و به آموزش اعضای خانواده در مورد اهمیت آماده سازی فرد برای تغییر کمک کنند.

اگر والدین بر این باورند که فرزندشان ممکن است علائم آسپرگر را داشته باشد، ارتباط با مدرسه کودک بسیار مهم است زیرا موسسات آموزشی می توانند پشتیبانی یادگیری را در قالب یک طرح آموزش فردی یا طرح آموزش فردی با استعداد ارائه دهند. توجه به این نکته مهم است که هر کودکی واجد شرایط این آموزش ها نیست، اما اگر یک تیم آموزشی معتقد باشد که این امر ضروری است، کودک از حمایت های اضافی تحت حمایت قانون برخوردار خواهد شد. ویژگی های اصلی آسپرگر مادام العمر است، اما حمایت اضافی می تواند به فرد کمک کند تا دستاورد ها و کیفیت زندگی خود را به حداکثر برساند.

حتما بخوانید: اختلال سلوک در کودکان

 

 

سوالات متداول

1- آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر گاهی اوقات اوتیسم با عملکرد بالا نامیده می شود بخشی از یک تشخیص گسترده به نام اختلال طیف اوتیسم است که در متن مقاله شرح داده شده است.

2- علائم سندرم آسپرگر چیست؟

مشکل و سندرم آسپرگر شامل تاخیر در مهارت های زبانی یا رشد شناختی نمی شود اما علائم دیگری دارد که در متن مقاله شرح داده شده است.

3- علت ابتلا به آسپرگر چیست؟

تغییرات در مغز مسئول همه تشخیص های اوتیسم و آسپرگر است که در متن مقاله علت های رایج آن شرح داده شده است.