درمان بیش فعالی

برای مشاوره درمان بیش فعالی

اختلال کمبود توجه/بیش فعالی از شایع ترین اختلالات روانی است که روی کودکان تاثیر دارد. ADHD همچنین بسیاری از بزرگسالان را نیز درگیر میکند. علائم ADHD عبارتند از: بی توجهی (عدم حفظ تمرکز)، بیش فعالی (حرکت بیش از حد و نامتناسب با محیط) و تکانشگری (اعمال عجولانه در لحظه بدون فکر).

بسیاری از علائم ADHD، مانند سطوح بالای فعالیت، مشکل در بی حرکت ماندن برای مدت طولانی و محدودیت توجه، به طور کلی در کودکان خردسال رایج است. در این مقاله قصد داریم به طور کامل در مورد راه های درمان بیش فعالی در کودکان و همچنین بزرگسالان صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

آیا بیش فعالی و کمبود توجه درمان پذیر است

اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بر نحوه تفکر، پردازش احساسات و واکنش فرد به محیط تاثیر می گذارد.

ADHD گاهی اوقات در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود. زیرا معمولاً در محیط‌ مدرسه علائم مختلف این بیماری مانند مشکلات کنترل رفتار، مشکلات خشم، حواس پرتی و بی‌ توجهی آشکارتر است. چندین گزینه درمانی می توانند علائم بیش فعالی را با موفقیت مدیریت کنند. درمان ها شامل رفتار درمانی و داروهای تجویزی می باشد. در بسیاری از موارد، دارو درمانی یک درمان موثر برای ADHD است. اگرچه بیش فعالی قابل درمان نیست اما تشخیص زودهنگام و مدیریت با یک برنامه درمانی خوب می تواند به فرد در مدیریت علائم خود کمک کند. درمان ADHD به عوامل متعددی بستگی دارد:

1سن

2شدت علائم

3علائم غالب (عمدتاً بیش فعال- تکانشی، بی توجه یا هر دو)

در بیشتر موارد درمان بیش فعالی شامل استفاده ترکیبی از رفتار درمانی و داروها است.

برای کودکان زیر شش سال، ADHD با رفتار درمانی مدیریت می شود. این روش درمانی شامل آموزش پدر و مادر برای مقابله با مسائل بالقوه ای است که کودک ممکن است با آن مواجه شود. ممکن است در این مرحله نیازی به دارو نباشد و رفتار درمانی و مشاوره پدر و مادر به تنهایی کافی باشد.

برای کودکان شش سال به بالا، دارو درمانی همراه با رفتار درمانی و آموزش والدین تجویز می شود. ADHD علاوه بر تاثیر بر توانایی آنها محیط در مدرسه، بر روابط کودک با خانواده و سایر کودکان نیز تاثیر می گذارد. از این رو، مسئولان در مدرسه باید در برخورد با مشکلات رفتاری کودک آموزش ببینند. مراقبان، معلمان مدرسه، والدین باید بهترین گزینه را برای کودک انتخاب کنند.

درمان بیش فعالی کودکان با دارو

درمان بیش فعالی کودکان با دارو از چند روش امکان پذیر است. راه های درمان بیش فعالی در کودکان عبارتند از:

داروهای محرک برای درمان بیش فعالی:

داروهای محرک یا محرک های روانی به عنوان اولین درمان بیش فعالی برای کودکان (بیش از 5 سال) و نوجوانان مبتلا به ADHD توصیه می شود.

چندین مطالعه تحقیقاتی از این روش درمانی حمایت می کنند. به عنوان مثال، در مقایسه بیماران مبتلا به ADHD که فقط رفتار درمانی، فقط دارو درمانی، درمان رفتاری و دارویی ترکیبی و درمان استاندارد توسط پزشکان جامعه دریافت کردند، بیماران تحت درمان با داروی محرک نتایج بهتری داشتند.

علاوه بر این، در یک مطالعه طولی (مطالعه ای که بیماران را در طول زمان دنبال می کند) درمان دارویی به عملکرد بهتر کودکان در مدرسه مثل پیشرفت تحصیلی، روزهای غیبت کمتر در مدرسه و پیشرفت کلی در عملکرد منجر شد.

داروهای محرک برای درمان بیش فعالی عبارتند از: متیل فنیدات (با نام تجاری ریتالین)، دکس متیل فنیدات (مثال، فوکالین)، دکستروآمفتامین (به عنوان مثال، دگزدرین)، دکستروآمفتامین/آمفتامین ترکیبی (مثال، آدرال) و لیز دگزامفتامین )مثال: ویوانس)

نکته مهم این است که هر کدام از داروهای نام برده شده می‌توانند چندین نام تجاری متفاوت داشته باشند. معمولاً بر اساس مدت زمان رهش دارو (فوری یا آهسته) و شکل و نحوه مصرف آن (کپسول، مایع، پچ، جویدنی) نام دارو تغییر خواهد کرد. به عنوان مثال، ریتالین یک نام تجاری شناخته شده برای متیل فنیدیت است، اما چندین نام تجاری دیگر نیز برای متیل فنیدیت استفاده می شود.

عوارض جانبی داروهای محرک:

شایع ترین عوارض جانبی درمان بیش فعالی با دارو از دست دادن اشتها و اختلالات خواب است. دیگر عوارض جانبی دارو درمانی کودکان بیش فعال عبارتند از: ناراحتی شکم، سردرد، تحریک پذیری و اضطراب. این عوارض جانبی معمولاً وابسته به دوز مصرفی هستند، به این معنی که با دوزهای بالاتر بیشتر مشخص می شوند. همچنین، داروهای محرک باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون می شوند. این تغییرات به ندرت به اندازه ای قابل توجه هستند که نیاز به تغییر دارو داشته باشند، اما ضربان قلب و فشار خون باید به طور منظم به ویژه در بزرگسالان کنترل شود. از سایر روش های درمان بیش فعالی می توان به ورزش برای کودکان بیش فعال اشاره کرد، که تاثیراتی شبیه به این داروها را در کودکان و نوجوانان ایجاد می کند، با این تفاوت که ورزش عوارض جانبی این داروها را ندارد.

درمان بیش فعالی کودکان با روان درمانی

مهم نیست که کودک شما با چه نوع بیش فعالی مواجه است، روان درمانی می تواند به شما کمک کند. روان درمانی می تواند شامل انواع مختلفی از روش های درمانی باشد که منجر به بهبود وضعیت کودک گردد. گاهی حتی ممکن است از چندین روش برای درمان بیش فعالی و کمبود توجه با روان درمانی استفاده شود.

رفتار درمانی:

در این روش فرزند شما می تواند با تحت کنترل گرفتن فرایندهای فکری خود، مدیریت مشکلات تکانشگری را بیاموزد، به طوری که یک فکر همیشه به یک عمل مربوطه منجر نشود. اغلب رفتار درمانی برای تغییر مسیر انتخاب های منفی و انتخاب گزینه های مثبت موثر می باشد. سیستم های پاداش می تواند بخشی مفید از رفتار درمانی برای بیش فعالی باشد.

درمان بیش فعالی

درمان شناختی رفتاری (CBT):

انواع دیگر تمرینات روان درمانی می تواند برای بیماران ADHD کودکان نیز مفید باشد. از طریق رفتار درمانی شناخت (CBT) کودک یا نوجوان شما می تواند احساسات پیچیده ای را که در پشت مشکل اهمال کاری مزمن وجود دارد، بهتر درک کند. یادگیری بیشتر در مورد احساسات و توانایی در شناسایی بهتر الگوهای فکری، کنترل رفتار را برای فرزندتان آسانتر میکند و امکان برای مقابله با احساسات دشوار را فراهم می کند.

در نهایت، روان درمانی می تواند از کودک شما در راستای درمان بیش فعالی بدون اینکه امیدها و رویاهای آینده را از دست بدهد، یا عزت نفس یا ارزش خود را از دست بدهد حمایت کند.

درمانADHD بزرگسالان

درمان بیش فعالی بزرگسالان معمولاً شامل دارو، آموزش، آموزش مهارت‌ها و مشاوره روان‌شناختی است. در بیشتر موارد ترکیبی از روش های فوق موثرترین راه برای درمان ADHD بزرگسالان محسوب می شود. این درمان ها در حقیقت می توانند به مدیریت بسیاری از علائم ADHD کمک کنند، اما آن را درمان نمی کنند. علاوه بر این ممکن است مدتی طول بکشد تا مشخص شود چه چیزی برای شما بهتر است.

دارو درمانی:

داروهای محرک‌ که حاوی مقدار مناسبی متیل فنیدات یا آمفتامین هستند، معمولاً رایج‌ترین داروهایی هستند که برای ADHD تجویز می‌شوند، اما ممکن است داروهای دیگری نیز تجویز شوند. به نظر می رسد که محرک ها سطوح مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی را تقویت و متعادل می کنند.

برای درمان ADHD از داروهای غیر محرک شامل اتوموکستین و برخی داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون نیز استفاده می شود. آتوموکستین و داروهای ضد افسردگی کندتر از محرک‌ها عمل می‌کنند، اما اگر به دلیل مشکلات سلامتی نمی‌توانید از محرک‌ها استفاده کنید یا اگر محرک‌ها عوارض جانبی شدیدی ایجاد می‌کنند، داروهای غیر محرک می‌توانند گزینه‌های خوبی باشند. داروی مناسب و دوز مناسب در بین افراد متفاوت است، بنابراین ممکن است زمان ببرد تا بفهمید چه چیزی برای شما مناسب است. در مورد هر گونه عوارض جانبی به پزشک خود بگویید.

درمان روان شناختی:

مشاوره برای ADHD بزرگسالان به طور کلی شامل مشاوره روانشناختی (روان درمانی) و آموزش در مورد این اختلال و مهارت های یادگیری برای کمک به موفقیت افراد می باشد.

بزرگسالان در درمان روانشناختی موارد زیر را یاد خواهند گرفت:

مدیریت زمان و بهبود مهارت های سازمانی
کاهش رفتارهای تکانشی
بهبود مهارت های حل مسئله
کنار آمدن با شکست های کاری و تحصیلی
بهبود و افزایش عزت نفس
بهبود روابط فردی و اجتماعی
کنترل خلق و خو

در روش روان درمانی گاهی ممکن است علاوه بر فرد مبتلا به بیش فعالی، خانواده وی نیز در جلسات مشاوره شرکت کنند تا بهتر بتوانند با این مشکل کنار بیایند و به فرد بیش فعال کمک کنند تا روند درمان را سریع تر طی کند.